Ιερά Οικονομικά από τον Charles Eisenstein - Μία Ταινία Μικρού Μήκους

Σκηνοθεσία: Ian MacKenzie http://ianmack.com
Παραγωγή: Velcrow Ripper, Gregg Hill, Ian MacKenzie

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ http://sacred-economics.com

Το Ιερά Οικονομικά εξετάζει την ιστορία του χρήματος από τις αρχαίες οικονομίες δώρων μέχρι το σύγχρονο καπιταλισμό, αποκαλύπτοντας πώς το χρηματικό σύστημα έχει συνεισφέρει στην αλλοτρίωση, τον ανταγωνισμό και την έλλειψη, έχει καταστρέψει την κοινότητα και έχει καταστήσει απαραίτητη μια ατελείωτη γιγάντωση.

Σήμερα, αυτές οι τάσεις έχουν φτάσει στα όριά τους - αλλά στον απόηχο της κατάρρευσής τους μπορούμε να βρούμε μεγάλες ευκαιρίες μετεξέλιξης σε έναν πιο συνδεδεμένο, οικολογικό και βιώσιμο τρόπο ζωής.

Αυτή η ταινία μικρού μήκους περιλαμβάνει πλάνα από το επερχόμενο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ Occupy Love http://occupylove.org

FULL CREDITS

Σκηνοθεσία & Μοντάζ: Ian MacKenzie
Παραγωγή: Ian MacKenzie, Velcrow Ripper, Gregg Hill
Κινηματογράφηση: Velcrow Ripper, Ian MacKenzie
Κινούμενα σχέδια: Adam Giangregorio, Brian Duffy
Μουσική: Chris Zabriskie
Επιπλέον πλάνα: Steven Simonetti, Pond 5, Youtube
Φωτογραφίες: Kris Krug, NASA
Ειδικές ευχαριστίες: Charles Eisenstein, Stella Osorojos, Hart Traveller, Clara Roberts-Oss, Line 21 Media

Σε όλους μας έχει δωθεί ένα δώρο, το δώρο της ζωής.
Αυτό που κάνουμε με τις ζωές μας είναι η ανταπόδοση του δώρου.

Όταν επιθυμούμε να κατανοήσουμε κάτι, γιατί συμβαίνει κάτι,

γιατί υπάρχει μία κρίση βιοποικιλότητας, γιατί αντλούμε περισσότερο πετρέλαιο

από τη στιγμή που μολύνει το περιβάλλον και δημιουργεί πετρελαιοκηλίδες,

και αναρωτιόμαστε το γιατί… Όταν εμβαθύνουμε λίγο,
πάντα καταλήγουμε στο χρήμα.

Ναι, μιλάω πολύ για την ιστορία του εαυτού που είναι ενσωματωμένη σε κάθε κουλτούρα

και που απαντά στην ερώτηση
«Τι είσαι; Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;»

Αυτό που μας λέει, είναι ότι είμαστε διαχωρισμένα όντα, ανάμεσα σε άλλα διαχωρισμένα όντα

σε ένα σύμπαν το οποίο είναι κι αυτό διαχωρισμένο από εμάς.

Όπως το ότι εσύ δεν είσαι εγώ, αυτό το φυτό δεν είναι εγώ, είναι κάτι ξέχωρο.

Κι αυτή η ιστορία του εαυτού, στην πραγματικότητα, διαμορφώνει τον κόσμο μας.

Εάν όλοι είμαστε διαχωρισμένα όντα και υπάρχουν άλλα διαχωρισμένα όντα κι άλλα είδη γύρω μας,

το σύμπαν είναι θεμελιωδώς αδιάφορο απέναντί μας ή ακόμα κι εχθρικό, και τότε,

το μόνο που μας απομένει είναι να το ελέγξουμε. Θέλουμε να ασκήσουμε εξουσία πάνω σε άλλα πλάσματα

και πάνω σε αυτές τις ιδιότροπες, αυθαίρετες δυνάμεις της φύσης

που μπορούν ανά πάσα στιγμή να μας αφανίσουν.

Η ιστορία αυτή πλέον γίνεται παρωχημένη, παύει να είναι αληθής.

Δεν αντηχεί πια μέσα μας,

αφού στην πραγματικότητα, δημιουργεί κρίσεις οι οποίες δεν λύνονται με τις μεθόδους ελέγχου,

κι αυτό είναι που ξεκαθαρίζει το τοπίο και δημιουργεί χώρο

να πορευτούμε με μία νέα ιστορία του εαυτού και μία νέα ιστορία των ανθρώπων.

ΙΕΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

[Ήχοι από το καμπανάκι]

Λοιπόν, το χρήμα είναι μία συμφωνία.
Δεν έχει αξία από μόνο του.

Έχει αξία γιατί οι άνθρωποι συμφωνούν ότι έχει αξία.
Οι οικονομολόγοι θα σας πουν τι ΚΑΝΕΙ το χρήμα.

Ότι διευκολύνει τις συναλλαγές, ότι το χρησιμοποιούμε για να μετράμε και να καταγράφουμε πράγματα.

Για παράδειγμα, σημειώνουμε κάποιους αριθμούς σε ένα μαγικό χαρτί που αποκαλούμε επιταγή,

και μπορούμε να προκαλέσουμε άφθονα αγαθά να έρθουν στα σπίτια μας.

Επίσης, μπορούμε να προκαλέσουμε δυστυχία σε χιλιάδες συνανθρώπους μας

εφόσον ανήκουμε στους αρχιερείς της μαγείας του χρήματος.

Η έννοια της έλλειψης είναι ενσωματωμένη στο σύστημα του χρήματος.

Στο πιο προφανές επίπεδο, αυτό συμβαίνει με τον τρόπο που δημιουργείται το χρήμα, ως έντοκο χρέος.

Κάθε φορά που μία τράπεζα δημιουργεί χρήμα μέσω δανεισμού,

ή το Federal Reserve (Ομοσπονδιακή Τράπεζα ΗΠΑ) δημιουργεί χρήμα,

το χρήμα αυτό συνδέεται με μία αντίστοιχη ποσότητα χρέους, και το χρέος,

εξαιτίας του τόκου, πάντα είναι μεγαλύτερο από το χρήμα σε κυκλοφορία.

Οπότε στην ουσία, αναγκάζει τους ανθρώπους να συναγωνίζονται μεταξύ τους για μία ανεπαρκή ποσότητα χρήματος.

Η ανάπτυξη με την έννοια της γιγάντωσης, είναι άλλο ένα στοιχείο που είναι ενσωματωμένο στο χρηματικό σύστημα.

Εάν είστε τράπεζα, θα δώσετε δάνειο σε αυτόν που θα δημιουργήσει νέα αγαθά και υπηρεσίες

με κέρδος, ούτως ώστε να είναι σε θέση να το αποπληρώσει.

Δεν θα το δανείσετε σε κάποιον που δεν δημιουργεί αγαθά και υπηρεσίες.

Άρα το χρήμα πάει σε αυτούς που θα δημιουργήσουν περισσότερο χρήμα.

Αλλά στην ουσία, η οικονομική ανάπτυξη σημαίνει

ότι θα πρέπει να βρείτε κάτι που κάποτε ανήκε στη φύση και να το μετατρέψετε σε αγαθό

ή κάτι που ήταν σχέση δώρων και να το μετατρέψετε σε υπηρεσία.

Πρέπει να βρείτε κάτι που ο κόσμος κάποτε έκανε δωρεάν ή έκανε μόνος του ή ο ένας για τον άλλον,

και να τους το πάρετε και να τους το πουλήσετε με κάποιο τρόπο.

Το να μετατρέπουμε τα πάντα σε εμπορεύματα, μας αποσυνδέει από τη φύση

με τον ίδιο τρόπο που μας αποσυνδέει από την κοινότητα.

Βλέπουμε τη φύση με τα μάτια μας, ως τίποτα περισσότερο από ένα μάτσο πράγματα.

Κι αυτό μας κάνει μοναχικούς και αφήνει πολλές βασικές ανθρώπινες ανάγκες ανεκπλήρωτες.

Κι αν έχετε χρήματα, μπορεί να προσπαθήσετε να αναπληρώσετε αυτό το κενό με την αγορά

καταναλωτικών αγαθών ή με τη συσσώρευση χρήματος.

Και φυσικά, αυτό τελειώνει τώρα, πλησιάζουμε στο τέλος της οικονομικής ανάπτυξης,

ο πλανήτης μας δεν μπορεί να αντέξει αυτή τη γιγάντωση για πολύ ακόμα.

Και για αυτό το λόγο, η κρίση που βιώνουμε σήμερα, δεν πρόκειται να φύγει.

ΤΟ ΔΩΡΟ

Ένα από τα πράγματα για τα οποία μιλάω συχνά είναι
η αίσθηση της αδικίας που είχα ως παιδί.

Πιστεύω ότι τα περισσότερα παιδιά το διαισθάνονται ως ένα βαθμό, ότι δηλαδή τα πράγματα δεν οφείλουν να είναι έτσι.

Για παράδειγμα, ότι δεν πρέπει να μισούμε τις Δευτέρες

και να είμαστε χαρούμενοι όταν δεν χρειάζεται να πάμε στο σχολείο. Το σχολείο πρέπει να είναι κάτι που αγαπάμε.

Η ζωή πρέπει να είναι κάτι που πρέπει να αγαπάμε.

Δεν κερδίσαμε κανένα από τα πράγματα που μας κρατάνε ζωντανούς ή που κάνουν τη ζωή ωραία.

Δεν κερδίσαμε τον αέρα. Δεν κερδίσαμε τη γέννησή μας. Δεν κερδίσαμε τη σύλληψή μας.

Δεν κερδίσαμε τη δυνατότητα να αναπνέουμε. Δεν κερδίσαμε έναν πλανήτη που να είναι σε θέση

να μας παρέχει τροφή. Δεν κερδίσαμε τον ήλιο.

Οπότε πιστεύω ότι σε κάποιο επίπεδο, οι άνθρωποι έχουν αυτή την έμφυτη ευγνωμοσύνη.

Γιατί σε κάποιο επίπεδο γνωρίζουμε ότι δεν κερδίσαμε τίποτα από όλα αυτά.

Γνωρίζουμε ότι η ζωή είναι ένα δώρο.

Οπότε, εάν γνωρίζετε ότι έχετε λάβει ένα δώρο, τότε, φυσικό είναι να αισθάνεστε ευγνωμοσύνη

και την ανάγκη να προσφέρετε κάτι με τη σειρά σας.

Σε μία οικονομία δώρων, παύει να ισχύει, όπως ισχύει στη σημερινή χρηματική οικονομία,

το ότι όλοι βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Σε μία κοινωνία δώρων, εάν έχετε περισσότερα από όσα χρειάζεστε, δίνετε σε κάποιον που έχει ανάγκη.

Έτσι κερδίζετε υπόληψη, εκτίμηση.

Κι από εκεί προέρχεται η αίσθηση της ασφάλειας.

Γιατί αν συγκεντρώσετε πολλή ευγνωμοσύνη, τότε
ο κόσμος θα φροντίσει κι εσάς.

Κι αν δεν υπάρχουν δώρα, τότε δεν υπάρχει
κοινότητα.

Κι όπως βλέπετε, καθώς η κοινωνία εκχρηματίζεται ολοένα και περισσότερο,

αυτή η αίσθηση της κοινότητας έχει εξαφανιστεί.

Οι άνθρωποι επιθυμούν αυτή την αίσθηση, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε την κοινότητα

ως ένα πρόσθετο στοιχείο, σε μία εκχρηματισμένη ζωή. Πρέπει ο ένας να έχει ανάγκη τον άλλο.

Οι άνθρωποι επιθυμούν να αναπτύξουν και να προσφέρουν τα δώρα τους

κι εφόσον θα ήταν απελευθερωμένοι από το χρήμα, θα το έκαναν.

Αλλά το χρήμα τόσο συχνά, αποτελεί εμπόδιο.

Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται:

«Α, πολύ θα μου άρεσε να κάνω αυτό αλλά διαθέτω τα μέσα; Είναι πρακτικό;»

Το χρήμα εμποδίζει…

«Τι πραγματικά ωραίο θα μπορούσα να κάνω; Τι θα μπορούσα να συνεισφέρω;»

Θα μπορούσε να είναι η δημιουργία μεγάλων κήπων που θα φροντίζουν οι άστεγοι, για να επανασυνδεθούν με τη φύση;

Θα μπορούσε να είναι η εκκαθάριση μιας τοξικής χωματερής;

Εσείς τι θα κάνατε; Ποια όμορφη πράξη θα κάνατε;

Και γιατί δεν είναι πρακτικό να κάνουμε αυτά τα πράγματα; Γιατί αυτά δεν αποφέρουν χρήματα;

Η ΑΛΛΑΓΗ

Μία οικονομία που ενσαρκώνει τις αρχές του δώρου είναι μία οικονομία η οποία απλούστατα έχει σαν βάση την αλήθεια.

Το έργο που έχουμε μπροστά μας είναι η ευθυγράμμιση του χρήματος

με την αληθινή φύση των δώρων μας.

Απαιτεί έναν πολύ διαφορετικό μηχανισμό για τη δημιουργία και την κυκλοφορία του χρήματος.

Συμπεριλαμβάνει πράγματα όπως τα αρνητικά επιτόκια, τα οποία αντιστρέφουν τα αποτελέσματα της τοκογλυφίας.

Συμπεριλαμβάνει πράγματα όπως την ενσωμάτωση του κόστους,

για να μην μπορούμε πλέον να μολύνουμε και να αναγκάζουμε κάποιον τρίτο ή μελλοντικές γενεές να επωμιστούν το κόστος.

Συμπεριλαμβάνει ένα κοινωνικό μέρισμα για να μοιράζεται η κοινωνία, τον πλούτο

που προέρχεται από όλα όσα πρέπει να αποτελούν τα κοινά - τη γη, τον υδροφόρο ορίζοντα, την πολιτιστική κληρονομιά.

Συμπεριλαμβάνει τον επαναπατρισμό πολλών οικονομικών λειτουργιών.

Συμπεριλαμβάνει μια μορφή χρηματοδότησης peer-to-peer και την επανάσταση peer-to-peer.

Τι θα χρειαστεί για να υπάρξει μία μετατόπιση από το τρέχον χρηματικό σύστημα;

Λοιπόν, το τρέχον χρηματικό σύστημα λειτουργεί όλο και πιο αναποτελεσματικά.

Η ανάπτυξη μπορεί μόνο να διατηρηθεί με ολοένα και μεγαλύτερο κόστος.

Ακόμα και οι πιο φιλότιμες προσπάθειές μας δεν μπορούν βοηθήσουν την οικονομία να συνεχίσει

να αναπτύσσεται με το ρυθμό που χρειάζεται για να λειτουργήσει το σύστημα

- κι αυτό δημιουργεί περισσότερη δυστυχία.

Ο κόσμος δεν μπορεί να το αντέξει άλλο.

Ακόμα κι αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή, ακόμα και οι νικητές αυτού του τεχνητού ανταγωνισμού,

δεν είναι ευτυχισμένοι, γιατί ούτε για εκείνους δουλεύει.

Οπότε πιστεύω ότι θα δούμε μία σειρά από κρίσεις,

κάθε μία πιο ισχυρή σε ένταση από την προηγούμενη.

Και σε κάθε στιγμή κρίσης θα υπάρχει ένα συλλογικό δίλημμα:

Να εγκαταλείψουμε αυτό το παιχνίδι και να ενωθούμε με τον κόσμο;

Ή να προσπαθήσουμε να το διατηρήσουμε όλο και πιο ασφυκτικά;

Στην πραγματικότητα, από εμάς εξαρτάται

να καθορίσουμε σε ποιο σημείο θα συντελεστεί αυτή η αφύπνιση.

ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ

Ήταν όλα ένα μεγάλο λάθος; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση,

και σίγουρα μερικές φορές δείχνει πως έτσι είναι.

Όταν κοιτάζουμε γύρω μας και βλέπουμε τις φρικαλεότητες που έχουν λάβει χώρα στη Γη

και αυτές που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή.

Και μερικοί διερωτώνται: Δεν θέλω να έχω συμμετοχή σε όλα αυτά. Ο πολιτισμός ήταν ένα τεράστιο λάθος.

Έχω φτάσει στο σημείο να βλέπω ολόκληρο αυτό το ταξίδι του διαχωρισμού

όχι ως ένα λάθος, αλλά ως τμήμα μιας μεγαλύτερης διαδικασίας.

Ξεκίνησε, νομίζω, με το περιβαλλοντικό κίνημα τη δεκαετία του 60,

που υπήρξε η πρώτη αφύπνιση συνειδητότητας σε μαζική κλίμακα.

Και οι αστροναύτες πήγαν στο διάστημα
και βίωσαν την επιτομή του διαχωρισμού.

Και οι φωτογραφίες που έστειλαν στη Γη, ακόμα και σήμερα γεννούν συναισθήματα αγάπης μέσα μας.

Οπότε ερωτευόμαστε τη Γη. Αυτό είναι ένα κομμάτι της μετάβασής μας στην ενηλικίωση.

Το άλλο σκέλος είναι η δοκιμασία της ενηλικίωσης, όταν ο παλιός κόσμος αρχίζει να καταρρέει

και γεννιέται ένας νέος κόσμος.

Ξέρετε, ένα παιδί παίζει και αναπτύσσει τα δώρα του,

αλλά δεν τα χρησιμοποιεί ακόμα για τον πραγματικό τους σκοπό. Κι αυτό ακριβώς κάνει η ανθρωπότητα.

Παίζουμε επιπόλαια με τα δώρα της τεχνολογίας και του πολιτισμού, και εξελίσσουμε αυτά τα δώρα.

Τώρα μπαίνουμε στην ενηλικίωση

κι έχει έρθει ο καιρός να αρχίσουμε να τα εφαρμόζουμε για τον αληθινό τους σκοπό.

Στην αρχή, πιστεύω ότι απλούστατα θα πρέπει να επουλώσουμε τις πληγές που έχουμε δημιουργήσει.

Και υπάρχουν πολλές πληγές που πρέπει να επουλωθούν,

και στην πραγματικότητα είναι σχεδόν ακατόρθωτο.

Μπορεί κανείς να πει ότι σκοπός μας είναι να προκαλέσουμε ένα θαύμα στη Γη.

Αυτό που λέω είναι ότι πρόκειται για κάτι ακατόρθωτο με βάση την παλιά αντίληψη της πραγματικότητας,

αλλά εφικτό από μια νέα, και όντως, είναι αναγκαία.

Κι όντως, οτιδήποτε λιγότερο από αυτό, δεν αξίζει καν τον κόπο να το επιχειρήσουμε.