Silence in the City - Young Christian Meditators' Stories

A short film about Christian Meditation by Claire Morgan.
'The young today often feel the pressures and fears of modern life very intensely even as they sense great potential within themselves and hold out hope for our world. This film, with its powerful witness from young Christian meditators, situates these issues in a spiritual and faith context.' - Laurence Freeman OSB, the Director of WCCM

Żyjemy w świecie oferującym mnóstwo możliwości.

Mamy coraz więcej okazji ku temu

by dobrze się bawić, rozwijać i poznawać nowych ludzi.

Dlaczego więc czasem czujemy w sobie pustkę

lub zamartwiamy się rzeczami małej wagi?

Dlaczego nasze obecne życie

nie przypomina wyobrażeń z dzieciństwa?

Dlaczego Boży pokój i miłość

o których tak często słyszymy

zdają się być nieosiągalne?

Wszyscy potrzebujemy w życiu jakiegoś stałego oparcia

przestrzeni bezruchu

spokojnego azylu

wolnego od natłoku spraw i codziennych problemów.

Wielu ludzi

znajduje tę przestrzeń

w medytacji

- starochrześcijańskiej formie modlitwy w ciszy

dobrze przystającej do stylu życia

zabieganych i pochłoniętych zajęciami ludzi XXI wieku.

CISZA W MIEŚCIE Świadectwa Młodych Osób Praktykujących Medytację Chrześcijańską

Medytacja jest modlitwą

która odbywa się bez słów

w bezruchu

gdy jesteśmy sami

spokojni

odprężeni, rozluźnieni, zrelaksowani.

Wtedy mamy sposobność by skupić na czymś

naszą uwagę

a to coś obecne jest w ciszy

wokół nas i w nas.

Nie jest to jednak myślenie, uwielbianie czy dziękowanie.

To neutralny, prosty punkt oparcia

łagodnie pouczający jak być obecnym tu i teraz.

I właśnie w nim odkrywamy

Chrystusowe teraz.

Zatrzymajcie się, i we Mnie uznajcie Boga (Ps 46,10).

Mam na imię Philia.

Uczestniczę w spotkaniach grupy medytacji chrześcijańskiej

w Sydney, w Australii.

Nasza grupa spotyka się co tydzień w kościele w dzielnicy Paddington

- uczęszczanej dzielnicy handlowej.

W środku tej całej krzątaniny

spotykamy się wspólnie by pobyć w ciszy.

Jesteśmy raczej dość zróżnicowaną grupą.

W życiu zajmujemy się rozmaitymi rzeczami.

Niektórzy z nas pracują, inni się uczą.

Mamy przeróżne zainteresowania.

Ale kiedy siadamy by razem medytować,

to co nas dzieli stopniowo zaciera się

ponieważ wspólnie wchodzimy w milczenie

łączące nas ze sobą nawzajem

i z Bogiem.

Po odsłuchaniu wybranych tekstów

medytujemy w ciszy przez 25 minut.

Nasza praktyka oparta jest na wewnętrznym powtarzaniu

"słowa modlitwy", albo inaczej mantry.

Wielu ludzi używa aramejskiego słowa

MARANATHA,

które oznacza "Pan (lub Nauczyciel) przychodzi".

Kiedy powtarzamy mantrę

nie myślimy o tym, co ona oznacza.

Ma nam ona jedynie pomóc wyostrzyć naszą uwagę

oraz być prawdziwie obecnym tu i teraz.

Oczywiście myśli

na temat planów na jutro, wieczornej kolacji,

rozpraszają nas.

Gdy tylko dostrzeżemy, że myślimy

powracamy do powtarzania mantry.

Jest to sposób wyjścia poza własne myśli,

słowa i wyobrażenia.

Dzięki tej upraszczającej ciszy

nie skupiamy się na naszych planach i priorytetach

lecz otwieramy się na Boga.

Odnowienie praktyki medytacji chrześcijańskiej

dokonało się około 30 lat temu

za sprawą Johna Maina

- mnicha benedyktyńskiego.

Wierzył on, że starochrześcijańska tradycja

modlitwy medytacyjnej

powinna być dostępna dla wszystkich

jako cenna i odpowiednia praktyka dla współczesnego, zabieganego świata.

John Main i jego zakonny współbrat Laurence Freeman

zaczęli nauczać tej drogi modlitwy

zakładając małe grupy medytacji chrześcijańskiej

najpierw w Londynie a potem w Montrealu, w Kanadzie.

Kiedy liczba grup na całym świecie zaczęła wzrastać

została utworzona

Światowa Wspólnota Medytacji Chrześcijańskiej

- ekumeniczny klasztor bez ścian.

Obecnie nasza grupa jest jedną z około 400 grup w Australii

i wielu innych rozsianych po całym świecie.

W modlitwie kontemplacyjnej dążymy do tego, by stać się tą osobą, którą w istocie jesteśmy. (John Main)

Głównym, prawdziwym powodem dlaczego medytuję,

... było na początku zahamowanie chaosu

w moim życiu

zwrócenie się do siebie samego by spróbować żyć w chwili obecnej.

Zauważyłem, że za bardzo żyję przyszłością

i czasami przeszłością.

Medytuję w pociągu

gdy jadę rano do pracy.

i po południu, również w pociągu.

Próbuję więc wpleść medytację w mój tryb życia.

To mój osobisty czas, który mogę spędzić z Bogiem

by być z Nim w większej bliskości.

Medytacja pomaga mi

w tym co robię w pracy

ponieważ pozwala mi słuchać

i być rzeczywiście blisko tej osoby

której, której, właśnie pomagam.

Moją wielką pasją jest trójbój

oraz utrzymywanie dobrej kondycji fizycznej,

gdyż, jak sądzę,

utrzymując dobrą formę, czujesz się lepiej. Daje mi to poczucie pewności siebie w życiu,

organizuje plan dnia oraz

uważam, że ta dyscyplina

pozwala mi wykorzystać czas naprawdę wydajnie.

Medytacja pomogła mi wprowadzić większą dyscyplinę w sporcie.

Najlepiej jest medytować około 25 do 30 minut rano

i podobnie wieczorem

i … to jest wielkie zaangażowanie

które naprawdę pomogło mi w moich sportowych obowiązkach.

Życie jest darem i ...

nie jestem tutaj po to, by je zmarnować.

Całkowicie u siebie, Bóg żyje w naszej duszy na zawsze. (Julianna z Norwich)

Mam na imię Clare.

Jestem z Wielkiej Brytanii ale obecnie mieszkam w Sydney.

Kiedy dorastałam

chrześcijaństwo było wszędzie na około.

Mój tata był anglikańskim pastorem

i mieszkał na plebani przy kościele.

Chrześcijaństwo było w kuchni

gdy mama przygotowywała „parafialny obiad”,

w ogrodzie, w którym szukaliśmy wielkanocnych jajek

i w dźwięku telefonu, dochodzącym z gabinetu taty.

Jako dziecko słuchałam ludzi w kościele

i zastanawiałam się czym jest modlitwa.

Niezbyt sensowne wydawało mi się rozmawianie z Bogiem

który jest gdzieś poza, w jakimś nieznanym miejscu.

Dorastając pamiętam, że towarzyszyło mi to szczególne uczucie,

że Bóg był bardziej wewnątrz niż na zewnątrz.

Kiedy dorosłam

moje pytania o Boga pozostały

ja jednak poświęciłam wszystkie moje siły na to by zmieniać świat.

Brałam udział w działaniach na rzecz ochrony przyrody

i zagranicznych projektach wspierających lokalne społeczności.

Pomimo tego, że pracowałam w niesamowitych miejscach z fantastycznymi ludźmi

często miałam uczucie niespełnienia.

Byłam na górnym pokładzie piętrowego autobusu w Londynie

gdy moja przyjaciółka po raz pierwszy powiedziała mi o medytacji chrześcijańskiej.

Zrozumiałam, że to jest to czego brakowało w mojej życiowej układance.

Poznając bardziej chrześcijańską tradycję kontemplacyjną

utwierdziłam się w moim wewnętrznym odczuciu, że Bóg zamieszkuje w naszych sercach.

Dzięki temu doświadczyłam również wartości innych form modlitwy

i tradycji, w której wyrosłam.

Dzięki medytacji

wiem, że „być” jest tak samo ważne jak „działać”

i że pragnienie czynnej pomocy innym

wyrasta z ciszy.

Lubię poczucie tego, że tworzymy wspólnotę i, że dzięki medytacji nawiązuję przyjaźnie

poznaję nowe miejsca i ludzi,

ale przede wszystkim medytuję dlatego, że czuję iż w ten sposób, jestem w najbliższej relacji z Bogiem.

Jesteśmy jednością z Jedynym. Jesteśmy jednością ze wszystkimi. (John Main)

Ćwiczenia duchowe: „Medytacja i ciało”

Wspaniałą rzeczą jeśli chodzi o medytację jest to, że daje nam ona sposobność bycia prawdziwie wolnym,

spontanicznie radosnym a przy tym pozostania sobą.

Mamy okazję by wszystko zacząć od nowa.

Zamiast zmuszać się do uwierzenia w to wszystko w co kazano nam wierzyć

w medytacji mamy prawdziwą możliwość sprawdzenia,

wsłuchania się w Boga,

wsłuchania się w to czym jest cisza i jak to jest być sobą

całkowicie i bezwzględnie kochanym

bez względu na naszą orientację seksualną, w jakie uzależnienia jesteśmy uwikłani,

bez względu na to co zrobiliśmy, że czujemy, iż naprawdę kogoś zraniliśmy.

Wszystko co masz zrobić to powiedzieć: Akceptuję, że jestem kochany.

Całkowicie akceptuję, całym sobą,

do szpiku kości, że wybaczam sobie,

że to wspaniale być mną, pogodnym i pełnym życia

mieć tę barwę głosu i tę sylwetkę

oraz być w tym momencie mojego życia.

Medytacja daje nam tę sposobność.

Po prostu otwieramy się

na przestrzeń,

ciszę,

bezruch i Obecność.